Karlofçaya uzanan süreç 2.Viyana Kuşatmasıyla başlar.2.Viyana kuşatmasına giden yoldada enteresan anektotlar vardır.Osmanlının orta Macar kralı olarak tanıdığı Tökeli İmre Avusturya güdümündeki Protestan Macarların ayaklanmasını bastıramıyarak Osmanlıdan yardım istedi.O sırada sadrazam olan Köprülü Fazıl Ahmed Paşa zamanında olayla ilgilenilmedi ancak yerine sadrazam olan Merzifonlu Kara Mustafa Paşa bu politikadan vazgeçerek Tökeli İmreye açık destek vermeye başladı.Budin beylerbeyinin merkezin emriyle orta Macaristanda Avusturyaya ait toprakları alıp Macarlara vermesi dahi iki devletin 1664 Vasvar anlaşmasının şartlarına sadık kalarak barış dönemini uzatmalarına engel olmamıştı.Ancak Merzifonlu Kara Mustafa Paşa sınır kalelerinden Avusturya tarafından saldırılar oluyor şikayetli mektupları padişah IV.Mehmet’in önüne koyarak padişahı Avusturyaya ait Yanıkkale (Raab kalesi) ve Komaron kaleleri üzerine sefer ilan etmeye ikna etti.Ancak yolda özellikle Reisülküttap Mustafa Efendinin başını çektiği Türk savaş konseyi içinden bir gurubun yönlendirmesiyle hedef bu kaleler yerine Viyanaya çevrildi.Aklı selim heyetin ,Merzifonlu Viyanayı kuşatma kararını Belgradda açıkladığında ,öncelikle bu kalelerin alınıp kış geçirildikten sonra Viyanaya taaruz önerisi dahi Kanuninin dahi düşüremediği Viyana zaferi sevdasıyla yanıp tutuşan Merzifonluyu bu ihtirastan vazgeçirememişti.Bu karar padişaha ancak kaleler geçilip Viyanaya yürürken bildirildi. Şehir aslında kuşatmanın ilk gününde düşürülüyordu.Türklere engel olsun diye yakılan sur dışındaki varoşlardan sur içine sıçrayan alevler çok büyük bir yangınla Osmanlı ordusu adına işi bitiriverecekti(14 temmuz).
Kuşatmanın şehir dizanteri ve açlıkla boğuşurken masif saldırılarla alınabileceği yerde işin ağırdan alınması,papanın çağrısı üzerine yardıma gelen Lehistan kuvvetlerinin küçümsenmesi,Jan Sobiesky leh ordusuyla yardıma geldiğinde kuşatma düzenini bozmamak adına askerin büyük bir çoğunluğunun siperlerden çıkarılmayarak az bir kuvvetle düşman karşısına çıkılması,Merzifonlunun Viyanın en kuvvetli savunma hatlarına saldırıda ısrarı,İki ateş arasında kalan Osmanlı ordusu tam durumu Lehlilere karşı dengelemişken sağ kanadı desteklemekle mükellef Kırım hanının kuvvetlerini çekmesi sonucu öncelikle sağ kanadın daha sonrada merkezin bozgunu yenilginin sebebleri olarak sıralanabilir.